Organ rentowy na mocy trzech orzeczeń SN (chodzi o trzy wyroki z 2018 r. – sygn. akt I UK 208/17, II UK 301/17 i II UK 302/17) coraz częściej kontroluje przedsiębiorców i kwestionuje zadeklarowaną wysoką podstawę wymiaru. Następstwem działań ZUS jest druga decyzja, w której organ żąda zwrotu wypłaconych zasiłków albo w przypadku kontroli prewencyjnej (czyli dokonanej przed wypłatą świadczeń) wypłaca zasiłki od niższej ustalonej przez siebie, a nie deklarowanej przez przedsiębiorcę, podstawy wymiaru.
Pisaliśmy już w poprzednim wpisie o rozbieżnościach na tle orzecznictwa na szczeblu Sądu Najwyższego (link do artykułu). Dziś przyglądamy się jak w tym galimatiasie prawnym odnajdują się sądy niższych instancji, do których trafiają odwołania od decyzji ZUS.
CZYTAJ TERAZ: ZUS OBNIŻA PODSTAWY WYMIARU SKŁADEK PRZEDSIĘBIORCOM
CASE STUDY
Sąd Okręgowy w Siedlcach w wyroku z dnia 19 września 2019 r. sygn. akt IV U 269/19 dopuścił możliwość ingerencji ZUS w podstawę wymiaru deklarowaną przez przedsiębiorców opierając się na nowszym orzecznictwie SN w tej kwestii.
W sprawie, którą zajmował się Sąd Okręgowy w Siedlcach przedmiotem rozpoznania było odwołanie od decyzji ZUS, w której organ zakwestionował podstawę wymiaru składek zadeklarowaną przez przedsiębiorcę w kwocie ponad 9000 zł. ZUS ustalił w decyzji podstawę wymiaru na poziomie 30% minimalnego wynagrodzenia, czyli według preferencyjnych stawek.
W wyniku wniesionego odwołania od decyzji Sąd zmienił decyzję ZUS w ten sposób, że ustalił podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na poziomie 60% przeciętnego wynagrodzenia.
Taki wyrok jest niekorzystny dla odwołującej się albowiem tym samym daje podstawę do żądania przez ZUS zwrotu świadczeń z ubezpieczenia chorobowego, które – jak wyliczył organ – na przestrzeni od września 2014 r. do lutego 2019 r. wyniosły 239 399,35 zł.
W uzasadnieniu wydanego werdyktu Sąd przyjął, że błędne jest stanowisko ubezpieczonej, która powoływała się na brak uprawnienia po stronie organu rentowego do kwestionowania kwoty zadeklarowanej przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność jako podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jeżeli mieści się ona w granicach określonych ustawą. Sąd Okręgowy w Siedlcach uznał za ZUS z powołaniem się na wyrok SN w sprawie II UK 302/17, że zadeklarowana przez ubezpieczoną w spornym okresie podstawa wymiaru nie ma uzasadnienia w osiąganych przez nią dochodach z działalności gospodarczej i dlatego powinna zostać zmniejszona.
Jak widać na powyższym przykładzie, Sąd Okręgowy przychylił się do nowszego orzecznictwa SN i całkowicie zignorował uchwałę składu 7 sędziów SN z 2010 r. (II UZP 1/10), gdzie SN kategorycznie wypowiedział się o braku uprawnienia ZUS do kwestionowania kwoty zadeklarowanej przez przedsiębiorcę jako podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.
Jak widać jest przyzwolenie Sądów na bezprawne działanie ZUS. Sąd w Siedlcach w ogóle nie wytłumaczył dlaczego zakwestionował prawo przedsiębiorcy do deklarowania podstawy wymiaru składek w granicach przepisów prawa, które w tym zakresie dają przedsiębiorcy swobodę decydowania. Przywołany w dzisiejszym wpisie wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach jest nieprawomocny. Być może Sąd Apelacyjny rozstrzygnie sprawę inaczej.
Potrzebujesz pomocy prawnej?
Skontaktuj się z nami:
tel.: 502-619-281
e-mail: kancelaria@zawartka.pl
