SKONTAKTUJ SIĘ Z NAMI: +48 502-619-281 E-MAIL: kancelaria@zawartka.pl
NIEWNIESIENIE SPRZECIWU OD ORZECZENIE LEKARZA ORZECZNIKA A MOŻLIWOŚĆ ODWOŁANIE OD DECYZJI ZUS DO SĄDU

NIEWNIESIENIE SPRZECIWU OD ORZECZENIE LEKARZA ORZECZNIKA A MOŻLIWOŚĆ ODWOŁANIE OD DECYZJI ZUS DO SĄDU

Zgodnie z dwuinstancyjnym modelem orzekania o niezdolności do pracy, zainteresowany, który nie zgadza się z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS, powinien złożyć sprzeciw do komisji lekarskiej. Jeśli pominie ten etap i od razu złoży odwołanie od decyzji ZUS, sąd ubezpieczeń społecznych odrzuci odwołanie.

Jest tak z uwagi na regulację art. 4779 § 31 Kodeksu postępowania cywilnego:

Sąd odrzuci odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, jeżeli podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia.

Jak już zauważyliśmy w poprzednich wpisach na blogu, ZUS nie jest władny kwestionować ustaleń dokonanych przez lekarzy orzeczników lub orzeczeń komisji lekarskich ZUS – są one wiążące dla organu przy ustalaniu prawa do świadczeń (por. wyrok SN z dnia 12.10.2017 r., sygn. akt: I UK 515/16). Tym samym w zasadzie jedynym podmiotem władnym do zakwestionowania ustaleń dokonanych przez medyków ZUS jest sam ubezpieczony. Niezakwestionowanie  orzeczenia lekarza orzecznika w drodze wniesienia sprzeciwu oznacza de facto zgodę zainteresowanego, że orzeczenie lekarza jest zgodne ze stanem faktycznym. W zasadzie, można dojść do wniosku, że jest to logiczne – skoro ubezpieczony nie kwestionował orzeczenia lekarza orzecznika, to nie może już po wydaniu decyzji przez ZUS, opartej przecież na tym orzeczeniu lekarza orzecznika, wnieść odwołania do sądu ubezpieczeń społecznych, w którym podnosi wadliwości orzeczenia lekarza orzecznika.

Niemniej jednak w wielu wypadkach daje się zauważyć sytuacja, w której wadliwość orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczony poznaje dopiero z momentem wydania decyzji przez ZUS – chociażby ze względu na konieczność spełnienia przesłanki wystąpienia niezdolności do pracy w odpowiednim okresie. Dopiero po otrzymaniu decyzji, w której ZUS dokona subsumcji stanu faktycznego do właściwych przepisów prawa, ubezpieczony uzyska wiedzę co do spełnienie lub niespełnienia wymaganych przesłanek do otrzymania świadczenia.

Jak trafnie wskazał, K. Antonów w Komentarzu:

Oznacza to, że dla zabezpieczenia ewentualnego (przyszłego) interesu procesowego, wnioskodawca powinien wnieść sprzeciw, gdy nie ma pewności co do tego, czy orzeczenie lekarza orzecznika ZUS jest dla niego „korzystne” (K. Antonów, Komentarz do ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych)

Podsumowując, gdy ubezpieczony nie jest pewny prawidłowości orzeczenia lekarza orzecznika powinien wnieść sprzeciw do komisji lekarskiej, co umożliwi mu w przyszłości wniesienie odwołania od decyzji, którą wyda ZUS.

Ważne zarzuty w odwołaniu

Wynikająca z art. 4779 § 31 k.p.c. niedopuszczalność odwołania zachodzi tylko wtedy, gdy jest ono oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących orzeczenia lekarza orzecznika  ZUS, które nie zostały zweryfikowane przez komisję lekarską ZUS (tak SN w wyroku z dnia 24.06.2015 r., sygn. akt: II UK 268/14). Zatem jeśli w odwołaniu poza zarzutami odnoszącymi się do orzeczenia lekarza orzecznika ZUS podniesiono także inne zarzuty, to sąd nie może odrzucić odwołania i rozpoznaje je merytorycznie, w tym również w zakresie oceny stanu zdrowia ubezpieczonego w kontekście niezdolności do pracy i ewentualnego okresu jej powstania (tak Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 5.02.2019 r., sygn. akt: III AUa 1223/18).

Dodaj komentarz

Close Menu