Blog

Często brak jasnych wytycznych czym przejawia się nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego powoduje, że organ rentowy zbyt gorliwie odbiera ubezpieczonemu prawo do zasiłku uznając, że wykorzystywał on zwolnienie lekarskie niezgodnie z jego przeznaczeniem. Może dochodzić czasem do wręcz komicznych sytuacji.

Sąd Rejonowy w Łomży w wyroku z dnia 3 grudnia 2020 r., IV U 117/20 (publ. LEX nr 3109803) rozstrzygał sprawę z odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, mocą której uznano, że ubezpieczonej nie przysługuje zasiłek chorobowy z ubezpieczenia chorobowego, ponieważ w trakcie niezdolności do pracy uczestniczyła w rozprawie sądowej przed Sądem w charakterze świadka.

Dla ZUS obecność ubezpieczonej na rozprawie w charakterze świadka w trakcie orzeczonej niezdolności do pracy stała się podstawą do odmowy prawa do zasiłku chorobowego.

Sąd Rejonowy wskazał, że „za zachowanie sprzeciwiające się celowi zwolnienia należy uważać tego typu postępowanie, które w powszechnym odczuciu jest nieodpowiednie dla chorego i może nasuwać wątpliwości co do rzeczywistego stanu jego zdrowia, bądź jest na tyle niewskazane dla chorego, że opóźnia proces jego powrotu do zdrowia, któremu to powrotowi ma służyć właśnie okres zwolnienia lekarskiego. Zwolnienie lekarskie jest bowiem stwierdzeniem czasowej niezdolności do pracy, dlatego okres, w którym pracownik nie może wykonywać swoich obowiązków służbowych, powinien być przeznaczony na odpoczynek i powrót do zdrowia. Zwolnienie lekarskie jest wykorzystywane nieprawidłowo co do zasady wtedy, gdy nieprzestrzegane są zalecenia lekarskie, ze szczególnym uwzględnieniem zapisu, czy pacjent może chodzić. Warto zwrócić uwagę na specyfikę sytuacji powódki, która miała zwolnienie od psychiatry, postępowanie w trakcie leczenia takich pacjentów jest inne niż np. chorego po urazie ortopedycznym. Taki pacjent z reguły zachęcany jest do podejmowania wyzwań dnia codziennego. Organ rentowy wbrew obowiązkowi z art. 6 k.c., nie przedstawił opinii biegłego psychiatry, który po przebadaniu odwołującej się, wskazałby, że stawiennictwo na rozprawie było niewskazane i wywołało negatywne skutki w rozumieniu art. 17 ww. ustawy”.

W ocenie Sądu stawiennictwo ubezpieczonej na rozprawie przed Sądem w charakterze świadka nie stanowiło wykorzystania zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego przeznaczeniem.

Sąd Rejonowy uznał także, że decyzja ZUS jest sprzeczna z zasadą państwa prawa określoną w art. 2 Konstytucji. Doszło bowiem do sytuacji, że jeden organ państwa wezwał obywatela do stawiennictwa pod rygorem grzywny i przymusowego doprowadzenia, a drugi za to podporządkowanie się woli Sądu, odebrał obywatelowi środki na bieżące utrzymanie. Taka sytuacja jest niedopuszczalna, zwłaszcza, że organ rentowy swojego stanowiska nie udowodnił.