Blog

W sprawie trzeba było zmierzyć się z argumentami ZUS. Organ rentowy w zaskarżonej decyzji zakwestionował pond 14 letni okresy pracy Klienta w warunkach szczególnych powołując się na okoliczność, że pracodawca w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie określił charakteru wykonywanej pracy ściśle według działu i pozycji wykazu stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, tylko odwołał się do zarządzenia resortowego, co zdaniem ZUS oznacza, iż świadectwo pracy w warunkach szczególnych zawiera nieprawidłową podstawę prawną, bo na moment wydawania świadectwa pracy pracodawca nie był przedsiębiorstwem państwowym, a tylko takie firmy mogły powoływać się na zarządzenie resortowe.

W odwołaniu od decyzji podkreślaliśmy, że stanowisko ZUS jest nieprawidłowe.

W myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia z 1983 r. okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Ust. 2 § 2 rozporządzenia stanowi, iż ww. okresy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji.

Zarządzenie resortowe zostało wydane w oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów z 07.02.1983 r. – konkretnie na podstawie § 1 ust. 2 (właściwi ministrowie, kierownicy urzędów centralnych oraz centralne związki spółdzielcze w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych ustalają w podległych i nadzorowanych zakładach pracy stanowiska pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazach A i B). Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, należy stwierdzić, iż ZUS nie był władny podważać świadectwa pracy w zakresie, w którym wskazano na wykonywanie pracy w warunkach szczególnych z powołaniem się na przepisy zarządzenia resortowego. Zarządzenie to, jako akt prawny wydany na podstawie rozporządzenia z 1983 r. jest prawidłową i wystarczającą podstawą do uznania, iż Odwołujący pracował we wskazanym okresie czasu w warunkach szczególnych. Skoro bowiem wydany został jako akt o większym stopniu szczegółowości, na podstawie rozporządzenia, to nie sposób formować zarzutu, że nie jest o to rozporządzenie oparty i że stanowiska pracy, mieszczące się w wykazie stanowisk ujętych w zarządzeniu, nie są jednocześnie pracami z wykazu A i B rozporządzenia. Gdyby nimi nie były, nie mogłyby się znaleźć w zarządzeniu – akcie wydanym na podstawie rozporządzenia, o większym stopniu szczegółowości. Innymi słowy – stanowiska pracy wymienione w zarządzeniach ministerialnych, wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, zawsze będą mieścić się w rodzajach pracy wymienionych w wykazie A i B. Sposób oznaczenia tych prac w świadectwie pracy nie może być arbitralnie oceniany przez ZUS jako wystarczający lub niewystarczający. Kwestia oznaczenia tych prac w świadectwie pracy w sposób, który ZUS bez żadnej przyczyny uznaje za nieprawidłowy, w żadnym razie nie może rodzić negatywnych konsekwencji dla Odwołującego.

Warto składać odwołanie od decyzji ZUS oraz korzystać pomocy z kancelarii specjalizującej się w prawie ubezpieczeń społecznych.