You are currently viewing ZUS NIE MOŻE KWESTIONOWAĆ MAKSYMALNEJ PODSTAWY WYMIARU SKŁADEK PRZEDSIĘBIORCÓW

ZUS NIE MOŻE KWESTIONOWAĆ MAKSYMALNEJ PODSTAWY WYMIARU SKŁADEK PRZEDSIĘBIORCÓW

Zakład Ubezpieczeń Społecznych lubuje się w cytowaniu w decyzjach o niepodleganiu ubezpieczeniom społecznym albo w decyzjach o obniżeniu zadeklarowanej podstawy wymiaru składek trzech orzeczeń Sądu Najwyższego z 2018 r. – mowa tu o wyroku z dnia 5 września 2018 r. I UK 208/17 oraz dwóch wyrokach z dnia 17 października 2018 r. w sprawach II UK 301/17 i II UK 302/17.

Dziś na tapetę weźmiemy jeden z nich – wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 września 2018 r., sygn. akt I UK 208/17 (LEX nr 2541912) i pokażemy dlaczego wniosek do jakiego doszedł w tym orzeczeniu SN jest błędny.

Sprawa jest bardzo prosta i każda osoba umiejąca czytać ze zrozumieniem z łatwością wychwyci, gdzie Sąd Najwyższy uchybił zasadom logicznego myślenia.

W omawianym wyroku z dnia 5 września 2018 r. w sprawie I UK 208/17 Sąd Najwyższy uznał, że ZUS jest uprawniony do kontroli i korygowania zawyżonych podstaw wymiaru składek z każdego tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym. Swoje stanowisko poparł wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego pisząc w uzasadnieniu wydanego orzeczenia:

„Warto sygnalizować, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 29 listopada 2017 r., P 9/15 potwierdził zgodność art. 83 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 41 ust. 12 i 13, art. 68 ust. 1 pkt 1 lit. c i art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w zakresie, w jakim stanowi podstawę ustalania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych innej – niż wynikająca z umowy o pracę – wysokości podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe, jest zgodny z art. 2 w związku z art. 84 i art. 217 oraz z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to legalność kontroli oraz korygowania przez organ ubezpieczeń społecznych zawyżonych podstaw wymiaru składek z każdego tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym w celu zapobieżenia nabywaniu nienależnie zawyżonych świadczeń z ubezpieczenia społecznego, jeżeli okoliczności sprawy wskazują wręcz na manipulacyjne zawyżenie podstawy wymiaru oczekiwanych świadczeń z ubezpieczenia społecznego, tj. w sposób sprzeczny z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzający do obejścia prawa ubezpieczeń społecznych.”

Podkreślony fragment z cytatu uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego jest kwintesencją błędu w rozumowaniu SN. Przecież to, że Trybunał Konstytucyjny uznał za zgodne z Konstytucją ingerowanie przez ZUS w podstawę wymiaru składek pracowników nie oznacza, że tym samym uznał za zgodne z ustawą zasadniczą ingerowanie przez ZUS w podstawę wymiaru przedsiębiorców. Jest wręcz przeciwnie. Trybunał Konstytucyjny w sprawie P 9/15 jedynie marginalnie odniósł się do kwestii podstawy wymiaru składek na działalności gospodarczej. Zaznaczył przy tym, że sytuacja pracowników i przedsiębiorców jest zróżnicowana co do sposobu ustalania podstawy wymiaru. TK uznał, że:

„Obowiązujące prawo odnosi się do realnego przychodu pracownika oraz do deklarowanego, nie zaś realnego, przychodu przedsiębiorcy. Podmioty te różnią się zatem w tym zakresie znacząco. Ustawodawca nie ustanowił mechanizmu konfrontowania rzeczywistego przychodu przedsiębiorcy z przychodem przezeń deklarowanym (w określonych granicach), pozostawiając mu wybór zadeklarowania, do celów ubezpieczeniowych: faktycznego przychodu, przychodu minimalnego, mimo wyższych przychodów faktycznych (płacąc niskie składki na wszystkie ubezpieczenia, przedsiębiorca taki otrzymuje niskie świadczenia), albo przychodu przewyższającego jego przychody faktyczne (przedsiębiorca taki zapewnia sobie wysokie świadczenia, ale za cenę uiszczania odpowiednio wysokich składek na wszystkie ubezpieczenia).”

Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, zróżnicowanie sytuacji pracowników i przedsiębiorców, w aspekcie możliwości weryfikacji przez ZUS podstaw wymiaru składek, nie narusza zasady równości.

Oznacza to, że Trybunał analizując uregulowania prawne materii ubezpieczeń społecznych wykluczył aby ZUS miał w ogóle kompetencje do ingerencji w podstawę wymiaru składek przedsiębiorcy. Trybunał Konstytucyjny poparł w swoim orzeczeniu tezę wyrażoną w uchwale 7 sędziów Sądu Najwyższego z 21 kwietnia 2010 r. (sygn. akt II UZP 1/10) – ZUS nie ma prawa kwestionować wysokości kwoty zadeklarowanej przez ubezpieczonego przedsiębiorcę jako podstawy wymiaru składek, jeśli tylko mieści się ona w granicach określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych.

Wyżej opisany błąd Sądu Najwyższego jest podstawą do tego, aby w sporze przedsiębiorcy z ZUS wykluczyć możliwość powoływania się na wyrok SN z dnia 5 września 2018 r., sygn. akt I UK 208/17 (LEX nr 2541912) albowiem podstawa wnioskowania Sądu i przedstawiony tok rozumowania nie znajduje oparcia w rzeczywistości.

Co więcej należy podkreślać prawdziwy sens wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 listopada 2017 r. P 9/15, który de facto nie uznaje  możliwość ingerencji ZUS w podstawę wymiaru składek przedsiębiorcy.

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Skontaktuj się z nami:

tel.: 502-619-281

e-mail: kancelaria@zawartka.pl

KLIKNIJ W ZAKŁADKĘ KONTAKT

Dodaj komentarz